kendi yalanına inanmak

yalan söylemede master yapmaktır.

Kendi yalanlarıma kendimde inanırım. İnanmadığım yalanı asla söylemem.

(bkz: Mitomani) böyle bir sevgiliye sahiptim bir zamanlar, Allah uzak götürsün. Bildiğin söylediği yalana inanmak değil o yalanları bir de yaşıyordu yani... bi de evlenmiş hshshs o yalanlara rağmen helal olsun cnmmmmsssss

kızım sen neleri aştın ya. bu hatta sana ne koyacak bu mu? tır beni ezecek gibi üzerime geliyordur. kavunsu: sana ne koyacak ya bu mu?

Arkadaşlarım arasında yalanın mucidi vb. sıfatlarla anılıyorum. Zor duruma düştüklerinde kanka hallet diye yanıma koşuyorlar - arkamdan yalancı it dediklerini de biliyorum da neyse- İyi bir yalancı olmanın ön koşulu buna en başta zaten kendin inanmak bence. İnanmadan inandıramazsın.

Esnaf lokantası gibi, kendi çocuğuma yedirmediğim eti müşterime yedirmem. Yani kimse kendi inanmadığı yalanı söylemez :D

Bizim bir arkadaş vardı, sağlam yalan söylerdi ama hedefi şaşırırdı. Kafes dövüşü yaptığım zamanlarda hocam adım yerine sürekli bana farklı bir isim söylerdi ve bunun konusu çok geçerdi o arkadaşla bulunduğumuz ortamda. “Kafasına tekme, yumruk, dirsek yemekten beyni sönmüş” gibi şeyler söylerdik. Bu arkadaşımız anlattığım olaydan etkilenmiş olacak ki benim anımı bana kendi yaşamış gibi bir heyecan anlattı. O gün anlattığına onu bozmadan güldüm, o günden sonra zaten bir daha görüşmedim. Böyle bir şey var mı ya? Adam yalan söylüyor, hadi başkasına aktar olayı tamam. Ama bana benim anımla neden yalan söyleyip bir de buna inanıyorsun...

polyannacılığın ileri ve abartılı hali